اگرچه شرکت لباس زیر کوپر تیشرت مردانه مشکی یقه خدمه را محبوب کرد، اما آنها این پیراهن را اختراع نکردند؛ پیراهن‌ها از ژتون‌های بلندی که مردان در قرن نوزدهم می‌پوشیدند، تکامل یافتند، زمانی که تعدادی از سازندگان لباس روش‌هایی را آزمایش کردند که به پارچه اجازه می‌داد تا روی سر کشیده شود و سپس به حالت اولیه بازگردد.
در دهه 1890، پیراهن کش پنبه ای هنوز برای اکثر مردم شبیه لباس زیر بود و پوشیدن آن در اماکن عمومی رسوایی تلقی می شد، قانونگذاران در هاوانا تا آنجا پیش رفتند که نمایش عمومی لباس زیر را ممنوع کردند، بنابراین کارگران مجبور بودند در گرما با پوشیدن پیراهن های آستین بلند دکمه دار زحمت بکشند.
اما به تدریج، خدمه یقه گرفتار شد، در سال 1920، تا حدودی به لطف F. Scott Fitzgerald، این لباس تحت نام و عنوان دیگری متولد شد که با توجه به فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد، نویسنده اولین کسی بود که از کلمه “تی شرت” در چاپ استفاده کرد.
در رمان «این سمت از بهشت» در فهرست وسایلی که یک شخصیت با خود به مدرسه شبانه روزی می برد، ظاهر می شود. به نظر می‌رسد فیتزجرالد تصور می‌کرد که ایده یک «تیشرت» (که احتمالاً به دلیل شکل پیراهن به این نام خوانده می‌شود) برای خوانندگان آشنا است و آنها آن را با «جوانان سربرهنه و سر برهنه سفید» مرتبط می‌کنند. مدارس آمادگی انگلستان
در دهه 1940، تی شرت در دبیرستان ها فراگیر شده بود، یک ستون نویس روزنامه به نام نانسی پپر نوشت که نوجوانان کمدهایی پر از تی شرت داشتند و آنها را با تکه های دوخته شده و حاشیه سفارشی می کردند.
او گزارش داد که برخی از پسران دبیرستانی حتی از تی شرت های خود برای تبلیغ در دسترس بودن آنها برای جلسات آرایش استفاده کردند. پسرها دور یقه پیراهن‌هایشان عبارت «گردن اینجا» را نوشته بودند.
