انجیر خشک برای رومی ها بسیار مهم بود

انجیر به اندازه کافی برای رومی ها مهم بود که تلاش قابل توجهی برای توسعه ارقام جدید صرف کرد.

اینها به اندازه کافی متعدد و متمایز بودند تا پلینی (23-27) متذکر شود: “ما از اینجا می بینیم که چگونه قانون واقعی که انواع گونه ها را حفظ می کند ممکن است متفاوت باشد.

” ارقامی که توسط تئوفراستوس، کاتو و پلینی توصیف شده اند، دیگر نمی توانند با قطعیت شناسایی شوند و احتمالا مدت هاست که در ارقام بهتر کنار گذاشته شده اند.

ارقام زیادی که نویسندگان یونانی و لاتین ذکر کرده اند نشان می دهد که کشت انجیر خشک مشهد به طور گسترده توزیع شده و از اهمیت زیادی برخوردار بوده است.

همچنین از این نوشته ها برمی آید که بهترین انجیرها انجیر شام بوده است. در زمان امپراتور تیبریوس (42 قبل از میلاد تا 37 پس از میلاد) تجارت قابل توجهی انجیر خشک سیاه سوریه انجام می شد.

در پایان امپراتوری روم در قرن پنجم، تاریخچه و فرهنگ انجیر خشک همدان به خوبی در سرتاسر دریای مدیترانه توزیع شد.

از آفریقا، پرتغال، فرانسه، جزایر کانال و بخش جنوبی انگلستان امتداد داشت.

اما سوریه در کشت و خشک کردن انجیر پیشتاز بود.

هیروگلیف انجیر خشک ذغالی بایو بود و اغلب به عنوان کشوری غنی از شراب، روغن و بایو نامیده می شد.